Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

eo ipso

  • 1 Ipso facto

    "Самим фактом", в силу самого факта; в силу одного этого, по одной этой причине или само по себе; на деле, в действительности.
    Мы можем только радоваться, если социал-демократии удастся руководить каждой стачкой, ибо прямая и безусловная обязанность социал-демократии руководить всеми проявлениями классовой борьбы пролетариата, а стачка есть одно из глубочайших и наиболее могучих проявлений этой борьбы. Но мы будем хвостистами, если допустим отождествление такой первоначальной, ipso facto не более, как тред-юнионистской формы борьбы с всесторонней и сознательной социал-демократической борьбой. (В. И. Ленин, Шаг вперед, два шага назад.)
    Как бы Вы не придали Вашему журналу слишком ученого, философского характера, что тоже может повредить его распространению и уменьшить его влияние. Впрочем, все это выскажется и определится ipso facto. (И. С. Тургенев - П. Л. Лаврову, 13.VII 1873.)
    Когда родитель оставался один и когда он состарился, одряхлел, то сыновья ipso facto этого одряхления вступили в обладание и управление семейственным имуществом. (В. Д. Спасович, Об отношении супругов по имуществу, по древнему польскому праву.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ipso facto

  • 2 ipso facto

       en el acto; por el mismo hecho; inmediatamente
       ◘ Loc. lat. (pron. [ípso-fákto]) que significa literalmente 'por el hecho mismo' y se usa con el sentido de 'inmediatamente o en el acto': " A mi cara anterior se le borró ipso facto el pujante optimismo" (Bryce Vida [Perú 1981]). Deben evitarse las pronunciaciones *[íso-fákto] e *[íkso-fákto]. No es correcto su uso precedida de preposición: * de ipso facto. [RAE: Diccionario panhispánico de dudas. Madrid: Santillana, 2005, p. 374]
       Se usa generalmente cuando se da una orden que se quiere que se cumpla de inmediato o en el momento.

    Locuciones latinas > ipso facto

  • 3 Ipso facto

    в силу очевидного факта

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ipso facto

  • 4 Ipso jure

    в силу закона

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ipso jure

  • 5 Ipso facto

    Latin Quotes (Latin to English) > Ipso facto

  • 6 Ipso iure

    Latin Quotes (Latin to English) > Ipso iure

  • 7 ipso iure

       por el mismo derecho; por ministerio de la ley

    Locuciones latinas > ipso iure

  • 8 Eo ipso

    Тем самым, в силу этого.
    Он [ русский царь ] убежден, что "беспристрастная Европа" поймет, что Кайнарджийский договор, предоставивший России право охранять всего одну православную церковь в Стамбуле, провозгласил Россию eo ipso восточным Римом. (К. Маркс, Русско-турецкие осложнения.)
    Население страны с слаборазвитым (или вовсе неразвитым) товарным хозяйством представляется почти исключительно земледельческим; - это означает лишь, что население, занятое земледелием, само обрабатывает продукты земледелия, что обмен и разделение труда почти отсутствуют. Развитие товарного хозяйства означает, следовательно, eo ipso отделение все большей и большей части населения, от земледелия, т. е. рост промышленного населения за счет земледельческого. (В.. И. Ленин, Развитие капитализма в России.)
    Разве мы не видим - как расстреливают людей во всех концах России? Людей, в которых нет ничего военного, приговоренных к этому наказанию военными советами, словно каждый злодей стал eo ipso военным. И почему же? - Потому, что обыкновенный суд не может приговорить к смерти. (А. И. Герцен, Фиговые листки "Le Nord" и березовые прутья русской администрации.)
    Альфа и Омега "Утра" - ненависть к Америке и eo ipso (как выражаются сотрудники того же "Утра") - любовь к родине, то есть к Москве. (Н. А. Добролюбов, Утро. Литературный сборник.)
    Мой ум не допускает, чтобы одна группировка атомов в известные формы (как, например, мозговые клеточки) могла их сделать eo ipso способными ощущать, хотеть, сознавать, если бы в них не была вложена способность к ощущению и сознанию. (Н. И. Пирогов, Вопросы жизни. Дневник старого врача.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Eo ipso

  • 9 Ex ipso fonte

    Из самого источника.
    Приехать сюда на лето и на часть зимы, посмотреть на гигантский город, насладиться его островами, его пышностью, всосать к нему отвращения ex ipso fonte - против этого ни слова. (А. И. Герцен - Н. П. Огареву, 11.II 1841.)
    В Перми Зонненберг ревностно принялся за дело, т. е. за покупку ненужных вещей, всякой посуды, кастрюль, чашек, хрусталю, запасов; он сам ездил на Обву, чтоб приобрести ex ipso fonte вятскую лошадь. (Он же, Былое и думы.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ex ipso fonte

  • 10 Ex ipso fonte bibere

    "Пить из самого источника", т. е. обращаться к первоисточнику
    Бакунин, хотя и спорил горячо, но стал призадумываться, его революционный такт толкал его в другую сторону.. Белинский упрекал его в слабости, уступках и доходил до таких преувеличенных крайностей, что пугал своих собственных приятелей. Середь этой междоусобицы я увидел необходимость ex ipso fonte bibere и серьезно занялся Гегелем. (А. И. Герцен, Былое и думы.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ex ipso fonte bibere

  • 11 De se ipso modifice, de aliis honorifice

    О себе самом, соблюдая меру, о других - с почтением. О себе самом следует говорить, соблюдая меру, о других - с почтением.
    Взаимные посещения уроков учителями, производя благоприятное влияние во многих отношениях, действительно примут вид посещений дружеских, не будут возбуждать подозрений ни в преподавателях, ни в учениках относительно личности посетителя, не будут стеснять на уроке деятельность преподавателя, а, напротив, возбуждать ев и развивать, а с другой стороны, ограничатся взаимностью некоторых учителей, действительно сближенных сродством преподаваемых ими предметов и другими отношениями. Надеюсь, что с мнением моим согласны слова апостола: "не мнози, учители бывайте, ведяще, яко большее осуждение примите" и старинное правило "de se ipso modifice, de aliis honorifice". (H. И. Пирогов, Циркуляры по Киевскому округу. Взаимоотношения учителей.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > De se ipso modifice, de aliis honorifice

  • 12 In ipso actu

    При самом действии.
    Юридический термин.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > In ipso actu

  • 13 Eo ipso

    вследствие этого, тем самым

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Eo ipso

  • 14 Eo ipso

    Latin Quotes (Latin to English) > Eo ipso

  • 15 eo ipso

       y por sí mismo; automáticamente

    Locuciones latinas > eo ipso

  • 16 В силу самого факта

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > В силу самого факта

  • 17 "Самим фактом"

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > "Самим фактом"

  • 18 ipse

    ipse (arch. ipsus), ipsa, ipsum    - la déclinaison La forme primitive était is + pse, particule invariable. D'où les formes archaïques suivantes:    - eapse = ipsa ou ipsā.    - eumpse = ipsum.    - eampse = ipsam.    - eopse = ipso. Autres formes arch.:    - nom. masc. sing. ipsus (= ipse, Enn. Plaut. Ter.)    - gén. sing. ipsi (Afran.), ipseius (Inscr.), ipsiius (Inscr.).    - nom. plur. ipsei (Inscr.).    - formes vulgaires: dat. masc. ipso (Apul. Inscr.) --- dat. fém. ipsae (Apul.) --- nom. acc. n. sing. ipsud (Isid.). --- dat.-abl. fém. plur. ipsabus. [st1]1 [-] moi-même, toi-même, lui-même..., en personne.    - ego ipse, Cic.: moi-même.    - ille ipse, Cic.: lui-même.    - audentes deus ipse juvat, Ov. M. 10: la divinité elle-même favorise les audacieux.    - ipse aderat, Caes.: il y était en personne.    - et ipse, Cic.: lui aussi.    - ipse etiam, Cic.: lui aussi.    - ipse te probo: personnellement, je t'approuve.    - nec ipse (neque ipse): lui non plus.    - isne est, quem currentem video? -- ipsus est, Plaut. Merc.: est-ce lui que je vois courir? -- c'est bien lui.    - suā ipsius manu: de sa propre main. [st1]2 [-] de moi-même, de toi-même, de lui-même, de son propre chef, tout seul, spontanément.    - valvae se ipsae aperuerunt: les portes s'ouvrirent d'elles-mêmes.    - ipse laborat: il travaille de lui-même.    - per se ipse: lui seul. [st1]3 [-] ipse = se (remplace le réfléchi surtout chez certains prosateurs de l'époque impériale).    - sciunt ipsos omnia habere communia, Sen. Ep. 6: ils savent qu'ils possèdent tout en commun.    - omnia aut ipsos aut hostes populatos, Curt. 3: (en pleurs, ils se plaignaient): tout avait été dévasté par leurs mains ou par celles des ennemis.    - legatos ad consulem mittit, qui tantum modo ipsi liberisque vitam peterent, Sall. J. 16: il envoya au consul des députés avec mission de demander seulement la vie sauve pour lui-même et ses enfants. [st1]4 [-] ipse: pour marquer une opposition.    - Trebonium legatum relinquit, ipse Genabum proficiscitur, Caes.: il laisse son lieutenant Trebonius; quant à lui, il part pour Génabum.    - nos tam pauci, tot ipse millibus, Liv.: nous, si peu nombreux, lui, au contraire, avec tant de milliers d'hommes.    - mihi satis est, ipsis non satis, Cic.: c'est assez pour moi, mais pas pour eux. [st1]5 [-] même, jusqu'à.    - ipsam vitam dedit: il donna jusqu'à sa vie.    - a multis ipsa virtus contemnitur: beaucoup de gens méprisent jusqu'à la vertu. [st1]6 [-] juste, exactement, en plein.    - eā ipsā horā: à cette heure précise.    - in ipso tempore: juste au bon moment.    - ea ipsa causa belli fuit...: la véritable cause de la guerre fut...    - in ipso foro: en plein forum.    - in ipso pectore: en pleine poitrine.    - elephanti duo in ipsa porta corruerant, Liv. 27: deux éléphants s'étaient écroulés juste devant la porte.    - unam in ipsa porta sospiti filio repente oblatam in complexu ejus exspirasse ferunt, Liv. 22: l'une d'elles, juste à la porte, se trouvant soudain en face de son fils sauvé, mourut, dit-on, dans ses bras.    - Crassus triennio ipse minor erat quam Antonius, Cic.: Crassus avait juste trois ans de moins qu'Antoine.    - triginta dies erant ipsi, Cic.: il y avait juste trente jours.    - eo ipso die: ce jour-là justement.    - huic ipsi est opus patrono, quem defensorem paro! Ter. Eun.: il aurait justement besoin d'un patron, lui que je prends pour défenseur! [st1]7 [-] à lui seul, à elle seule.    - ipsā auctoritate Plato me frangeret: par sa seule autorité, Platon détruirait mon raisonnement.    - ipso ejus adventu hostium impetus repressi sunt: son arrivée a suffi pour arrêter l'invasion des ennemis.    - metus ipse affert calamitatem: la crainte, à elle seule, cause le désastre.    - virtus mihi placet ipsa: la vertu me plaît en elle-même.    - pro me apud te res ipsa loquitur: la situation suffit à plaider ma cause auprès de toi. [st1]8 [-] avec adv. de temps.    - nunc ipsum, Cic.: en ce moment même.    - tum ipsum: juste alors, alors même.    - tum ipsum cum: au moment même où.    - et tum ipsum, cum immolare velis, Cic. Div. 1: au moment même où l'on veut immoler (l'animal).
    * * *
    ipse (arch. ipsus), ipsa, ipsum    - la déclinaison La forme primitive était is + pse, particule invariable. D'où les formes archaïques suivantes:    - eapse = ipsa ou ipsā.    - eumpse = ipsum.    - eampse = ipsam.    - eopse = ipso. Autres formes arch.:    - nom. masc. sing. ipsus (= ipse, Enn. Plaut. Ter.)    - gén. sing. ipsi (Afran.), ipseius (Inscr.), ipsiius (Inscr.).    - nom. plur. ipsei (Inscr.).    - formes vulgaires: dat. masc. ipso (Apul. Inscr.) --- dat. fém. ipsae (Apul.) --- nom. acc. n. sing. ipsud (Isid.). --- dat.-abl. fém. plur. ipsabus. [st1]1 [-] moi-même, toi-même, lui-même..., en personne.    - ego ipse, Cic.: moi-même.    - ille ipse, Cic.: lui-même.    - audentes deus ipse juvat, Ov. M. 10: la divinité elle-même favorise les audacieux.    - ipse aderat, Caes.: il y était en personne.    - et ipse, Cic.: lui aussi.    - ipse etiam, Cic.: lui aussi.    - ipse te probo: personnellement, je t'approuve.    - nec ipse (neque ipse): lui non plus.    - isne est, quem currentem video? -- ipsus est, Plaut. Merc.: est-ce lui que je vois courir? -- c'est bien lui.    - suā ipsius manu: de sa propre main. [st1]2 [-] de moi-même, de toi-même, de lui-même, de son propre chef, tout seul, spontanément.    - valvae se ipsae aperuerunt: les portes s'ouvrirent d'elles-mêmes.    - ipse laborat: il travaille de lui-même.    - per se ipse: lui seul. [st1]3 [-] ipse = se (remplace le réfléchi surtout chez certains prosateurs de l'époque impériale).    - sciunt ipsos omnia habere communia, Sen. Ep. 6: ils savent qu'ils possèdent tout en commun.    - omnia aut ipsos aut hostes populatos, Curt. 3: (en pleurs, ils se plaignaient): tout avait été dévasté par leurs mains ou par celles des ennemis.    - legatos ad consulem mittit, qui tantum modo ipsi liberisque vitam peterent, Sall. J. 16: il envoya au consul des députés avec mission de demander seulement la vie sauve pour lui-même et ses enfants. [st1]4 [-] ipse: pour marquer une opposition.    - Trebonium legatum relinquit, ipse Genabum proficiscitur, Caes.: il laisse son lieutenant Trebonius; quant à lui, il part pour Génabum.    - nos tam pauci, tot ipse millibus, Liv.: nous, si peu nombreux, lui, au contraire, avec tant de milliers d'hommes.    - mihi satis est, ipsis non satis, Cic.: c'est assez pour moi, mais pas pour eux. [st1]5 [-] même, jusqu'à.    - ipsam vitam dedit: il donna jusqu'à sa vie.    - a multis ipsa virtus contemnitur: beaucoup de gens méprisent jusqu'à la vertu. [st1]6 [-] juste, exactement, en plein.    - eā ipsā horā: à cette heure précise.    - in ipso tempore: juste au bon moment.    - ea ipsa causa belli fuit...: la véritable cause de la guerre fut...    - in ipso foro: en plein forum.    - in ipso pectore: en pleine poitrine.    - elephanti duo in ipsa porta corruerant, Liv. 27: deux éléphants s'étaient écroulés juste devant la porte.    - unam in ipsa porta sospiti filio repente oblatam in complexu ejus exspirasse ferunt, Liv. 22: l'une d'elles, juste à la porte, se trouvant soudain en face de son fils sauvé, mourut, dit-on, dans ses bras.    - Crassus triennio ipse minor erat quam Antonius, Cic.: Crassus avait juste trois ans de moins qu'Antoine.    - triginta dies erant ipsi, Cic.: il y avait juste trente jours.    - eo ipso die: ce jour-là justement.    - huic ipsi est opus patrono, quem defensorem paro! Ter. Eun.: il aurait justement besoin d'un patron, lui que je prends pour défenseur! [st1]7 [-] à lui seul, à elle seule.    - ipsā auctoritate Plato me frangeret: par sa seule autorité, Platon détruirait mon raisonnement.    - ipso ejus adventu hostium impetus repressi sunt: son arrivée a suffi pour arrêter l'invasion des ennemis.    - metus ipse affert calamitatem: la crainte, à elle seule, cause le désastre.    - virtus mihi placet ipsa: la vertu me plaît en elle-même.    - pro me apud te res ipsa loquitur: la situation suffit à plaider ma cause auprès de toi. [st1]8 [-] avec adv. de temps.    - nunc ipsum, Cic.: en ce moment même.    - tum ipsum: juste alors, alors même.    - tum ipsum cum: au moment même où.    - et tum ipsum, cum immolare velis, Cic. Div. 1: au moment même où l'on veut immoler (l'animal).
    * * *
        Ipse, ipsa, ipsum, et antique Ipsus: genitiuo ipsius, pen. pro. Plaut. Celuy de qui nous parlons, Il, Luy.
    \
        Ipse, Pronomen demonstratiuum, aliis pronominibus iunctum, eorum accipit significationem: vt Ego ipse. Terent. Moymesme.
    \
        Ipse, Relatiuum. Terent. - iste tuus ipse sentiet Posterius. Il sentira, etc.
    \
        Dum redeat ipsa. Terent. Jusques à tant qu'elle retourne.
    \
        Male mulctabo ipsam. Terent. Je la, etc.
    \
        Ipse, repetito nomini adiunctum. Cic. Rogauit me Caecilius vt adessem contra Satyrum. Et paulo post sequitur, Sane sum perturbatus cum ipsius Satyri familiaritate, tum Domitii. De celuy Satyrus.
    \
        Ipse emphasim habet. Terent. Ipsus mihi Dauos dixit. Davus luymesme.
    \
        Ipse egomet solui argentum. Terent. Moymesme sans autre.
    \
        Tute ipse. Terent. Toymesme.
    \
        Homo ipse nusquam est. Terent. On ne scait où est le dict homme.
    \
        Flos ipse. Terent. La fleur mesme, La vraye fleur.
    \
        Adest optime ipse frater. Terent. Celuy frere dont je vous avoye parlé.
    \
        Res ipsa indicat. Terent. Le faict mesme le monstre.
    \
        Aperte ipsam rem locutus. Terent. La chose au vray comme elle va.
    \
        Re ipsa mihi dolet. Terent. De faict, Vrayement, A bon escient.
    \
        Habemus hominem ipsum. Terent. Nous avons le personnage.
    \
        Teipsum expectabam. Terent. C'estoit toy que j'attendoye.
    \
        In ipsis nuptiis. Terent. A l'heure mesme des nopces.
    \
        In tempore ipso aduenis. Terent. Au temps mesme qu'il falloit.
    \
        - ergo ipsusne es? C. Ipsissimus. Plaut. Je suis cestuy là mesme en personne, Cestuy là sans autruy.
    \
        A doctis inter ipsos etiam mutuo reprehensa. Quint. Entre eulx mesme.
    \
        Hoc ipsum nihil agere et plane cessare, delectat. Cic. Ce ne rien faire.
    \
        Quod ipsum est tamen magnum. Cic. Laquelle chose.
    \
        Nisi eum qui ipse miser esset. Cic. Luymesme.
    \
        Idem hoc ipsum. Cic. Ce mesme.
    \
        Quaerebant ab Annibale, quidnam ille ipse de illo philosopho iudicaret. Cic. Luymesme.
    \
        Ille ipse diuinationis author Chrysippus. Ci. Cestuy là Chrysippus, qui, etc.
    \
        Ipso illo die quo lex est data. Cic. Ce jour là mesme, Ce propre jour que, etc.
    \
        Istum ipsum dico librum. Cic. Cestuy ci mesme.
    \
        Eo ipso die quo excessit e vita. Cic. Ce jour là mesme, ou Ce propre jour là que, etc.
    \
        Hoc autem de quo nunc agimus, idipsum est quod vtile appellatur. Cic. C'est cela que, etc.
    \
        Nisi forte idipsum est falsum, discessisse illum, etc. Cic. Si cela, etc.
    \
        In hoc ipso de quo nunc disputamus. Cic. En ce mesme.
    \
        Hic ipse iam pridem reiectus est. Cic. Cestuy ci mesme.
    \
        Natali suo ipso die. Cic. Le propre jour de sa nativité.
    \
        Mortuus est annis LXXXIII ipsis ante me consulem. Cic. Quatre vingts et trois ans entiers devant, etc.
    \
        Triginta dies erant ipsi quum dabam has literas, per quos nullas a vobis acceperam. Cic. Il y avoit trente jours entiers que, etc.
    \
        Quum ibi decem ipsos fuissem dies. Cic. Dix jours touts entiers.

    Dictionarium latinogallicum > ipse

  • 19 ipse

    ipse ( ipsus, Cato, R. R. 70; 71; Plaut. Ps. 4, 7, 43; id. Trin. 2, 2, 40; 3, 1, 10 et saep.; Ter. And. 3, 2, 15; id. Eun. 3, 4, 8, id. Hec. 3, 5, 5; Jusjur. Milit. ap. Gell. 16, 4, 4 al.), a, um (ipsud, Gloss. Philox.); gen. ipsīus ( poet. also ipsĭus, Cat. 64, 43; Verg. A. 1, 114; 2, 772 al.; and dissyl. Ter. Heaut. 3, 3, 15; id. Phorm. 4, 5, 13: ipsi, Afran. ap. Prisc. 694); dat. ipsi (ipso, App. M. 10, p. 243, 24); pron. demonstr. [is - pse for pte; cf. sua-pte and -pote in ut-pote; root in potis; Sanscr. patis, lord, master; hence, = he, the master, himself, etc.; cf. Pott. Etym. Forsch. 2, 866 sq.; Fick, Vergl. Wörterb. p. 116. Hence, in the original form, the pronoun is was declined, while the suffix was unchanged; thus eopte = eo ipso, Paul. ex Fest. p. 110:

    eapse = ea ipsa,

    id. p. 77; nom. sing. eapse, Plaut. Curc. 1, 3, 4; id. Cist. 1, 2, 17; id. Rud. 2, 3, 80; 2, 5, 21 al.; acc. eumpse, Plaut. Most. 1, 4, 32:

    eampse,

    Plaut. Aul. 5, 7; id. Cist. 1, 3, 22; id. Men. 5, 2, 22 al.; abl. eopse, Plaut. Curc, 4, 3, 6:

    eāpse,

    id. Trin. 4, 2, 132; id. Curc. 4, 3, 2; v. Neue, Formenl. 2, 197 sq.], = autos, self, in person, he (emphatic), himself, herself, itself, used both substantively and adjectively, to denote that person (thing) of which something is eminently or exclusively predicated.
    I.
    In gen.
    A.
    With substt. or pronn.
    1.
    Expressing eminence or distinction:

    ipse ille Gorgias... in illo ipso Platonis libro,

    Cic. de Or. 3, 32, 129:

    ille ipse Marcellus,

    id. Verr. 2, 2, 2, § 4:

    natura ipsa,

    id. Brut. 29, 112:

    dicet pro me ipsa virtus,

    id. Fin. 2, 20, 65:

    ipsa res publica,

    id. Fam. 3, 11, 3:

    neque enim ipse Caesar est alienus a nobis,

    id. ib. 6, 10, 2:

    ipse Moeris,

    Verg. E. 8, 96:

    rex ipse Aeneas,

    id. A. 1, 575:

    ipse aries,

    id. E. 3, 95:

    ductores ipsi,

    id. A. 1, 189:

    si in ipsa arce habitarem,

    Liv. 2, 7, 10;

    esp. freq. with names of gods, etc.: naturas quas Juppiter ipse Addidit,

    Verg. G. 4, 149; id. A. 3, 222; Hor. C. 1, 16, 12:

    Pater ipse,

    Verg. G. 1, 121; Tib. 1, 4, 23:

    Venus ipsa,

    Hor. C. 2, 8, 13; Ov. H. 19, 159:

    ipse pater Pluton,

    Verg. A. 7, 327 et saep.—Prov.:

    audentes deus ipse juvat,

    Ov. M. 10, 586.—
    2.
    For emphasis or in contrast, very, just, precisely, self, in person:

    adest optime ipse frater,

    Ter. Eun. 5, 2, 66:

    in orationibus hisce ipsis,

    Cic. de Or. 1, 16, 73:

    ea ipsa hora,

    id. Fam. 7, 23, 4:

    nec carmina nobis Ipsa placent: ipsae rursus concedite silvae,

    Verg. E. 10, 63:

    tute ipse his rebus finem praescripsti,

    Ter. And. 1, 1, 124:

    lepide ipsi hi sunt capti,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 91:

    ego enim ipse cum eodem isto non invitus erraverim,

    Cic. Tusc. 1, 17, 40:

    ipse ille divinationis auctor,

    id. Div. 2, 28, 61:

    cariorem esse patriam quam nosmet ipsos,

    id. Fin. 3, 19, 64:

    eaque ipsa causa belli fuit,

    the very, the true cause, Liv. 1, 57, 1; esp. with is, in all persons and numbers:

    estne hic Philto? Is hercle'st ipsus,

    Plaut. Trin. 2, 4, 31:

    cui tutor is fuerat ipse,

    Liv. 5, 33, 3:

    jam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi,

    even, Cic. Fin. 2, 28, 93 (Madv.); id. de Or. 2, 30, 132:

    tempus ad id ipsum congruere,

    Liv. 1, 5, 5:

    duum vir ad id ipsum creatus,

    id. 2, 42, 5:

    Tullius et eos ipsos et per eos multitudinem aliam deduxit,

    id. 2, 38, 1:

    eorum ipsorum facta (opp. loca in quibus, etc.),

    Cic. Fin. 5, 1, 2:

    nec vero clarorum virorum post mortem honores permanerent, si nihil eorum ipsorum animi efficerent,

    id. de Sen. 22, 80:

    ad eum ipsum honorem deferre,

    Liv. 3, 51, 3; so sometimes with an inf. or subst.-clause:

    ipsum dicere ineptum,

    Cic. de Or. 1, 24, 112:

    quid juvat quod ante initum tribunatum veni, si ipsum, quod veni, nihil juvat?

    the mere fact, the fact alone, id. Att. 11, 9, 1:

    ipsum, quod habuisti,

    Sen. Cons. ad Marc. 12, 2:

    et ipsum, quod sum victus, ama,

    Luc. 8, 78.— Esp. in legal phrase: ipso jure, by the letter of the law, in legal strictness or precision, Gai Inst. 2, 198; 3, 181; 4, 106 sqq. et saep.—
    B.
    Alone, emphatically taking the place of an omitted person. or demonstr. pron.: Ar. Ubi is nunc est? He. Ubi ego minume atque ipsus se volt maxume, Plaut. Capt. 3, 4, 108; 4, 1, 10: Su. Is ipsusne's? Ch. Aio: Su. Ipsus es? id. Trin. 4, 2, 146:

    atque ipsis, ad quorum commodum pertinebat, durior inventus est Coelius,

    Caes. B. C. 3, 20, 4:

    quaeram ex ipsā,

    Cic. Cael. 14:

    tempus, quo ipse eos sustulisset, ad id ipsum congruere,

    Liv. 1, 5, 5:

    agrum dare immunem ipsi, qui accepisset, liberisque,

    id. 21, 45, 5; 9, 34, 18; 10, [p. 999] 6, 10:

    laeta et ipsis qui rem gessere expugnatio fuit,

    id. 28, 4, 1:

    a nobis exposita, ut ab ipsis, qui eam disciplinam probant,

    Cic. Fin. 1, 5, 13.—So freq. in Cic. before a rel.:

    ut de ipso, qui judicarit, judicium fieri videretur,

    Cic. Inv. 1, 44, 82:

    ipsi omnia, quorum negotium est, ad nos deferunt,

    id. de Or. 1, 58, 250; 2, 14, 60; id. Div. in Caecil. 4, 13; v. Madv. ad Cic. Fin. 2, 28, 93:

    nullis definitionibus utuntur, ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita assentiatur,

    Cic. Fin. 3, 12, 40 Madv. —
    C.
    To make prominent one of two or more subjects of any predicate, he ( she, il), for his part, he too, also, as well.
    1.
    Ipse alone:

    litterae Metello Capuam adlatae sunt a Clodia, quae ipsa transiit,

    i. e. also, in person, Cic. Att. 9, 6, 3:

    Italiam ornare quam domum suam maluit: quamquam Italia ornata domus ipsa mihi videtur ornatior,

    id. Off. 2, 22, 76:

    tris ipse excitavit recitatores,

    he too, id. Clu. 51, 141:

    neque tanti timoris sum ut ipse deficiam,

    Caes. B. C. 2, 31, 8:

    Jugurtha, tametsi regem ficta locutum intellegebat, et ipse longe aliter animo agitabat,

    Sall. J. 11, 1:

    hoc Rhipeus, hoc ipse Dymas omnisque juventus Laeta facit,

    Verg. A. 2, 394.—
    2.
    With conjunctions.
    (α).
    With etiam (class.):

    ipse etiam Fufidius in numero fuit,

    Cic. Brut. 29, 112: scribebat orationes quas alii dicerent: quamquam is etiam ipse scripsit eas, quibus pro se est usus, sed non sine Aelio;

    his enim scriptis etiam ipse interfui,

    id. ib. 56, 206 sq. —
    (β).
    With quoque:

    quippe quia plebs senatus consultum solvit, ipsi quoque solutum vultis,

    Liv. 3, 21, 4:

    consul, quia collegae decretum triumphum audivit, ipse quoque triumphi flagitator Romam rediit,

    id. 8, 12, 9:

    cum subito Sulpicius et Albinovanus objecissent catervas, ipse quoque (Sulla) jaculatus, etc.,

    Flor. 3, 21, 7.—
    (γ).
    With et (et ipse = kai autos, ipse etiam; rare in Cic.; cf.

    Zumpt, Gram. § 698): tamen et ipsi tuae familiae genere et nomine continebuntur,

    Cic. Caecin. 20, 58:

    deseret eos quos una scis esse, cum habeat praesertim et ipse cohortis triginta?

    id. Att. 8, 7, 1; id. de Or. 1, 46, 202:

    Cornelius dictatorem Aemilium dixit, et ipse ab eo magister equitum est dictus,

    Liv. 4, 31, 5:

    credo ego vos, socii, et ipsos cernere,

    id. 21, 21, 3:

    Cornelio minus copiarum datum, quia L. Manlius praetor et ipse cum praesidio in Galliam mittebatur,

    id. 21, 17, 7:

    qui et ipse crus fregerat,

    Suet. Aug. 43:

    Antoninus Commodus nihil paternum habuit, nisi quod contra Germanos feliciter et ipse pugnavit,

    Eutr. 8, 7:

    virtutes et ipsae taedium pariunt,

    Quint. 9, 4, 43. —
    (δ).
    With nec ( = ne ipse quidem):

    primis repulsis Maharbal cum majore robore virorum missus nec ipse eruptionem cohortium sustinuit,

    Liv. 23, 18, 4:

    nihil moveri viderunt, nec ipsi quicquam mutarunt,

    id. 37, 20, 8:

    neque ipsi,

    id. 30, 42, 7: crimina non quidem nec ipsa mediocria;

    sed quid ista sunt prae iis, etc.,

    id. 34, 32, 9.
    II.
    Esp.
    A.
    By way of eminence, ipse is used to indicate the chief person, host, master, teacher, etc.:

    ipsa, the mistress, etc.: ipsus tristis,

    Ter. And. 2, 2, 23:

    ipsum praesto video,

    id. ib. 2, 5, 3:

    ego eo quo me ipsa misit,

    Plaut. Cas. 4, 2, 10:

    suam norat ipsam tam bene, quam puella matrem,

    Cat. 3, 7 (Müll., ipsa); cf.:

    Pythagorei respondere solebant, ipse dixit,

    i. e. Pythagoras, Cic. N. D. 1, 5, 10; cf.:

    nec hoc oratori contingere inter adversarios quod Pythagorae inter discipulos potest ipse dixit,

    Quint. 11, 1, 27:

    cum veniat lectica Mathonis plena ipso,

    the great man, Juv. 1, 33:

    anseris ante ipsum jecur,

    before the host, id. 5, 114.—
    B.
    Of or by one ' s self, of one ' s own accord = suā sponte, ultro:

    videar non ipse promisisse (opp. to fortuito),

    Cic. de Or. 1, 24, 111:

    de manibus delapsa arma ipsa ceciderunt,

    id. Off. 1, 22, 77:

    valvae clausae se ipsae aperuerunt,

    id. Div. 1, 37, 74:

    ipsae lacte domum referent distenta capellae Ubera,

    Verg. E. 4, 21:

    ipsi potum venient juvenci,

    id. ib. 7, 11; cf.:

    aliae ipsae Sponte sua veniunt,

    id. G. 2, 10:

    fruges sponte sua (tellus) primum ipsa creavit,

    Lucr. 2, 11, 58; and autai for automatoi, Theocr. Idyll. 11, 12.—
    C.
    Himself exclusively.
    1.
    By or in one ' s self, alone:

    haec ipse suo tristi cum corde volutat,

    Verg. A. 6, 185:

    his actis, aliud genitor secum ipse volutat,

    id. ib. 12, 843: tempus secum ipsa Exigit, id. ib. 4, 475:

    quam facile exercitu soclos conservaturus sit, qui ipso nomine ac rumore defenderit,

    Cic. de Imp. Pomp. 15, 45:

    multa secum ipse volvens,

    Sall. C. 32, 1:

    aestimando ipse secum,

    Liv. 25, 23, 11.—
    2.
    In one ' s self, for one ' s own sake:

    ipsam aequitatem et jus ipsum amare,

    Cic. Leg. 1, 18, 48.—
    3.
    Of one ' s self, of one ' s own nature, etc.:

    erat ipse immani acerbāque naturā Oppianicus,

    Cic. Clu. 15, 44:

    duo imperatores, ipsi pares, ceterum opibus disparibus,

    Sall. J. 52, 1:

    natura serpentium, ipsa perniciosa, siti accenditur,

    id. ib. 89, 5.—
    D.
    With advv. of time.
    1.
    Nunc ipsum, just now, at this very time:

    nunc ipsum exurit,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 16:

    nunc ipsum non dubitabo rem tantam adicere,

    Cic. Att. 7, 3, 2; 8, 9, 2:

    nunc tamen ipsum sine te esse non possum,

    id. ib. 12, 16. —
    2.
    Tum ipsum, just then, at that very time:

    id, quod aliquando posset accidere, ne tum ipsum accideret, timere,

    Cic. de Or. 1, 27, 124:

    ratio largitionum vitiosa est, temporibus necessaria, et tum ipsum ad facultates accommodanda est,

    id. Off. 2, 17, 60:

    et tum ipsum, cum immolare velis, extorum fieri mutatio potest,

    id. Div. 1, 52, 118; cf. id. Fin. 2, 20, 65 Madv.—
    E.
    With numerals, just, exactly, precisely (opp. fere):

    triginta dies erant ipsi, cum, etc.,

    Cic. Att. 3, 21 init.:

    ipsas undecim esse legiones,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    nam cum dixisset minus 1000 (sc. milia), populus cum risu acclamavit, ipsa esse,

    id. Caecin. 10, 28; cf. id. Brut. 15, 61; 43, 162:

    ipso vigesimo anno,

    id. Verr. 2, 2, 9, § 25. —
    F.
    In reflexive uses,
    1.
    Ipse strengthens the subject when opposed in thought to other agents; the object, when opposed to other objects; cf. Zumpt, Gram. § 696; Kennedy, Gram. § 67, 3; Madv. Gram. § 487, 6. — Hence,
    a.
    With subject.
    (α).
    In gen.:

    non egeo medicina (i. e. ut alii me consolentur), me ipse consolor,

    Cic. Lael. 3, 10:

    Junius necem sibi ipse conscivit,

    id. N. D. 2, 3, 7:

    neque potest exercitum is continere imperator, qui se ipse non continet,

    id. de Imp. Pomp. 13, 38:

    Artaxerxes se ipse reprehendit,

    Nep. Dat. 5:

    ipsa se virtus satis ostendit,

    Sall. J. 85; cf.:

    deponendo tutelam ipse in se unum omnium vires convertit,

    Liv. 24, 4, 9:

    deforme etiam est de se ipsum praedicare,

    Cic. Off. 1, 38, 137.—
    (β).
    With special emphasis, ipse is joined to the subject to indicate its relation to itself as both subject and object, though the antithesis would suggest another case (Cic.):

    cum iste sic erat humilis atque demissus, ut non modo populo Romano, sed etiam sibi ipse condemnatus videretur,

    Cic. Verr. 1, 6, 17:

    si quis ipse sibi inimicus est,

    id. Fin. 5, 10, 28:

    qui ipsi sibi bellum indixissent,

    id. ib. 5, 10, 29:

    quoniam se ipsi omnes natura diligant,

    id. ib. 3, 18, 59:

    nam si ex scriptis cognosci ipsi suis potuissent,

    id. de Or. 2, 2, 8.—
    b.
    With object:

    neque vero ipsam amicitiam tueri (possumus), nisi aeque amicos et nosmet ipsos diligamus,

    Cic. Fin. 1, 20, 67:

    omne animal se ipsum diligit,

    id. ib. 5, 9, 24:

    fac ut diligentissime te ipsum custodias,

    id. Fam. 9, 14, 8:

    Pompeianus miles fratrem suum, dein se ipsum interfecit,

    Tac. H. 3, 51:

    Lentulum, quem mihi ipsi antepono,

    Cic. Fam. 3, 7, 5.—
    2.
    Ipse defines the subject of a reflexive pronoun:

    natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat (where ipse shows that se refers to infantem),

    Cic. Fin. 2, 10, 33: proinde consulant sibi ipsi;

    jubeant abire se,

    Just. 16, 4, 15:

    neque prius vim adhibendam putaverunt, quam se ipse indicasset,

    Nep. Paus. 4:

    in portis murisque sibimet ipsos tecta coëgerat aedificare,

    Liv. 27, 3, 2 (cf. 1. a. supra).—
    3.
    Ipse stands for the reflexive pronoun,
    a.
    Where the person or thing referred to is to be emphatically distinguished from others (class.):

    cum omnes se expetendos putent, nec id ob aliam rem, sed propter ipsos, necesse est ejus etiam partes propter se expeti, etc.,

    Cic. Fin. 5, 17, 46:

    quis umquam consul senatum ipsius decretis parere prohibuit?

    id. Sest. 14, 32:

    quos, quidquid ipsis expediat, facturos arbitrabimur,

    id. Fin. 2, 35, 117:

    qui negant se recusare, quo minus, ipsis mortuis, terrarum deflagratio consequatur,

    id. ib. 3, 19, 64:

    nec quid ipsius natura sit intellegit,

    id. ib. 5, 9, 24.—
    b.
    In a subordinate clause, to point out either the subject of the principal clause, or the chief agent or speaker;

    esp. where se or sibi is already applied to the subject of the subordinate clause: ne ob eam rem aut suae magnopere virtuti tribueret aut ipsos despiceret,

    Caes. B. G. 1, 13, 5:

    legatos ad consulem mittit, qui tantum modo ipsi liberisque vitam peterent,

    Sall. J. 16, 2; cf.:

    ipsis mortuis,

    Cic. Fin. 3, 19, 64:

    supra nihil, quantum in ipso est, praetermittere quo minus, etc.,

    id. Leg. 1, 21, 56:

    ipsius,

    id. ib. 2, 22, 55:

    nihil umquam audivi... nihil de re publica gravius, nihil de ipso modestius, i. e. de ipso dicente,

    id. Balb. 1, 2: id quod ipsum adjuvat (i. e. dicentem;

    opp. id quod adversario prodest),

    id. Inv. 1, 21, 30.—
    c.
    In gen., for an emphatic se or sibi (mostly post-Aug.; v. Madv. ad Cic. Fin. 3, 12, 40):

    nam ipsis certum esse, etc.,

    Liv. 35, 46, 13:

    pravitas consulum discordiaque inter ipsos,

    id. 4, 26, 6:

    inexperta remedia haud injuria ipsis esse suspecta,

    Curt. 3, 5, 15:

    Graecis nuntiare jubet, ipsum quidem gratias agere, etc.,

    id. 3, 8, 7:

    dixit, ab illo deo ipsos genus ducere,

    id. 4, 2, 3:

    a quibus nec acceperunt injuriam nec accepisse ipsos existimant, Sen. de Ira, 2, 5, 1: intemperantiam in morbo suam experti parere ipsis vetant,

    id. ib. 3, 13, 5:

    sciunt ipsos omnia habere communia,

    id. Ep. 6, 3; 22, 10 et saep.; cf.:

    verum est etiam iis, qui aliquando futuri sint, esse propter ipsos consulendum,

    Cic. Fin. 3, 19, 64.—
    4.
    Ipse stands in free constr. with abl. absol. as with finite verb (cf. also quisque;

    only freq. in Liv. and post-Aug. writers): cum dies venit, causa ipse pro se dicta, quindecim milibus aeris damnatur,

    Liv. 4, 44, 10 Weissenb. ad loc.:

    Romani imperatores, junctis et ipsi exercitibus... ad sedem hostium pervenere,

    id. 29, 2, 2:

    C. Popilius, dimissis et ipse Atticis navibus... pergit,

    id. 45, 10, 2; cf.:

    Catilina et Autronius parabant consules interficere, ipsi fascibus conreptis Pisonem cum exercitu mittere,

    Sall. C. 18, 5:

    amisso et ipse Pacoro,

    Tac. G. 37; cf. also the emphatic use of ipse (like quisque) with abl. of gerund (freq. in Liv.):

    adsentando indignandoque et ipse,

    Liv. 40, 23, 1:

    cogendo ipse,

    id. 39, 49, 3:

    agendo ipse,

    id. 41, 24, 2:

    aestimando ipse secum,

    id. 25, 23, 11 et saep.
    Ipse is very rarely strengthened by the suffix -met:

    ipsemet abiit,

    Plaut.
    Am. prol. 102:

    ipsimet nobis,

    Cic. Verr. 2, 3, 1, § 3:

    ipsemet profugiam,

    Sen. Ep. 117, 21; also Front. Aq. 74 ex conj.— Sup.: Com. Ergo ipsusne es? Charm. Ipsissumus, his own very self, Plaut. Trin. 4, 2, 146; cf. Gr. autotatos, Aristoph. Plut. 83; so,

    ipsimus and ipsima, for dominus and domina (cf II. A. supra),

    Petr. 75, 11; and:

    ipsimi nostri,

    id. 63, 3 Büch. ex conj.

    Lewis & Short latin dictionary > ipse

  • 20 ipsus

    ipse ( ipsus, Cato, R. R. 70; 71; Plaut. Ps. 4, 7, 43; id. Trin. 2, 2, 40; 3, 1, 10 et saep.; Ter. And. 3, 2, 15; id. Eun. 3, 4, 8, id. Hec. 3, 5, 5; Jusjur. Milit. ap. Gell. 16, 4, 4 al.), a, um (ipsud, Gloss. Philox.); gen. ipsīus ( poet. also ipsĭus, Cat. 64, 43; Verg. A. 1, 114; 2, 772 al.; and dissyl. Ter. Heaut. 3, 3, 15; id. Phorm. 4, 5, 13: ipsi, Afran. ap. Prisc. 694); dat. ipsi (ipso, App. M. 10, p. 243, 24); pron. demonstr. [is - pse for pte; cf. sua-pte and -pote in ut-pote; root in potis; Sanscr. patis, lord, master; hence, = he, the master, himself, etc.; cf. Pott. Etym. Forsch. 2, 866 sq.; Fick, Vergl. Wörterb. p. 116. Hence, in the original form, the pronoun is was declined, while the suffix was unchanged; thus eopte = eo ipso, Paul. ex Fest. p. 110:

    eapse = ea ipsa,

    id. p. 77; nom. sing. eapse, Plaut. Curc. 1, 3, 4; id. Cist. 1, 2, 17; id. Rud. 2, 3, 80; 2, 5, 21 al.; acc. eumpse, Plaut. Most. 1, 4, 32:

    eampse,

    Plaut. Aul. 5, 7; id. Cist. 1, 3, 22; id. Men. 5, 2, 22 al.; abl. eopse, Plaut. Curc, 4, 3, 6:

    eāpse,

    id. Trin. 4, 2, 132; id. Curc. 4, 3, 2; v. Neue, Formenl. 2, 197 sq.], = autos, self, in person, he (emphatic), himself, herself, itself, used both substantively and adjectively, to denote that person (thing) of which something is eminently or exclusively predicated.
    I.
    In gen.
    A.
    With substt. or pronn.
    1.
    Expressing eminence or distinction:

    ipse ille Gorgias... in illo ipso Platonis libro,

    Cic. de Or. 3, 32, 129:

    ille ipse Marcellus,

    id. Verr. 2, 2, 2, § 4:

    natura ipsa,

    id. Brut. 29, 112:

    dicet pro me ipsa virtus,

    id. Fin. 2, 20, 65:

    ipsa res publica,

    id. Fam. 3, 11, 3:

    neque enim ipse Caesar est alienus a nobis,

    id. ib. 6, 10, 2:

    ipse Moeris,

    Verg. E. 8, 96:

    rex ipse Aeneas,

    id. A. 1, 575:

    ipse aries,

    id. E. 3, 95:

    ductores ipsi,

    id. A. 1, 189:

    si in ipsa arce habitarem,

    Liv. 2, 7, 10;

    esp. freq. with names of gods, etc.: naturas quas Juppiter ipse Addidit,

    Verg. G. 4, 149; id. A. 3, 222; Hor. C. 1, 16, 12:

    Pater ipse,

    Verg. G. 1, 121; Tib. 1, 4, 23:

    Venus ipsa,

    Hor. C. 2, 8, 13; Ov. H. 19, 159:

    ipse pater Pluton,

    Verg. A. 7, 327 et saep.—Prov.:

    audentes deus ipse juvat,

    Ov. M. 10, 586.—
    2.
    For emphasis or in contrast, very, just, precisely, self, in person:

    adest optime ipse frater,

    Ter. Eun. 5, 2, 66:

    in orationibus hisce ipsis,

    Cic. de Or. 1, 16, 73:

    ea ipsa hora,

    id. Fam. 7, 23, 4:

    nec carmina nobis Ipsa placent: ipsae rursus concedite silvae,

    Verg. E. 10, 63:

    tute ipse his rebus finem praescripsti,

    Ter. And. 1, 1, 124:

    lepide ipsi hi sunt capti,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 91:

    ego enim ipse cum eodem isto non invitus erraverim,

    Cic. Tusc. 1, 17, 40:

    ipse ille divinationis auctor,

    id. Div. 2, 28, 61:

    cariorem esse patriam quam nosmet ipsos,

    id. Fin. 3, 19, 64:

    eaque ipsa causa belli fuit,

    the very, the true cause, Liv. 1, 57, 1; esp. with is, in all persons and numbers:

    estne hic Philto? Is hercle'st ipsus,

    Plaut. Trin. 2, 4, 31:

    cui tutor is fuerat ipse,

    Liv. 5, 33, 3:

    jam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi,

    even, Cic. Fin. 2, 28, 93 (Madv.); id. de Or. 2, 30, 132:

    tempus ad id ipsum congruere,

    Liv. 1, 5, 5:

    duum vir ad id ipsum creatus,

    id. 2, 42, 5:

    Tullius et eos ipsos et per eos multitudinem aliam deduxit,

    id. 2, 38, 1:

    eorum ipsorum facta (opp. loca in quibus, etc.),

    Cic. Fin. 5, 1, 2:

    nec vero clarorum virorum post mortem honores permanerent, si nihil eorum ipsorum animi efficerent,

    id. de Sen. 22, 80:

    ad eum ipsum honorem deferre,

    Liv. 3, 51, 3; so sometimes with an inf. or subst.-clause:

    ipsum dicere ineptum,

    Cic. de Or. 1, 24, 112:

    quid juvat quod ante initum tribunatum veni, si ipsum, quod veni, nihil juvat?

    the mere fact, the fact alone, id. Att. 11, 9, 1:

    ipsum, quod habuisti,

    Sen. Cons. ad Marc. 12, 2:

    et ipsum, quod sum victus, ama,

    Luc. 8, 78.— Esp. in legal phrase: ipso jure, by the letter of the law, in legal strictness or precision, Gai Inst. 2, 198; 3, 181; 4, 106 sqq. et saep.—
    B.
    Alone, emphatically taking the place of an omitted person. or demonstr. pron.: Ar. Ubi is nunc est? He. Ubi ego minume atque ipsus se volt maxume, Plaut. Capt. 3, 4, 108; 4, 1, 10: Su. Is ipsusne's? Ch. Aio: Su. Ipsus es? id. Trin. 4, 2, 146:

    atque ipsis, ad quorum commodum pertinebat, durior inventus est Coelius,

    Caes. B. C. 3, 20, 4:

    quaeram ex ipsā,

    Cic. Cael. 14:

    tempus, quo ipse eos sustulisset, ad id ipsum congruere,

    Liv. 1, 5, 5:

    agrum dare immunem ipsi, qui accepisset, liberisque,

    id. 21, 45, 5; 9, 34, 18; 10, [p. 999] 6, 10:

    laeta et ipsis qui rem gessere expugnatio fuit,

    id. 28, 4, 1:

    a nobis exposita, ut ab ipsis, qui eam disciplinam probant,

    Cic. Fin. 1, 5, 13.—So freq. in Cic. before a rel.:

    ut de ipso, qui judicarit, judicium fieri videretur,

    Cic. Inv. 1, 44, 82:

    ipsi omnia, quorum negotium est, ad nos deferunt,

    id. de Or. 1, 58, 250; 2, 14, 60; id. Div. in Caecil. 4, 13; v. Madv. ad Cic. Fin. 2, 28, 93:

    nullis definitionibus utuntur, ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita assentiatur,

    Cic. Fin. 3, 12, 40 Madv. —
    C.
    To make prominent one of two or more subjects of any predicate, he ( she, il), for his part, he too, also, as well.
    1.
    Ipse alone:

    litterae Metello Capuam adlatae sunt a Clodia, quae ipsa transiit,

    i. e. also, in person, Cic. Att. 9, 6, 3:

    Italiam ornare quam domum suam maluit: quamquam Italia ornata domus ipsa mihi videtur ornatior,

    id. Off. 2, 22, 76:

    tris ipse excitavit recitatores,

    he too, id. Clu. 51, 141:

    neque tanti timoris sum ut ipse deficiam,

    Caes. B. C. 2, 31, 8:

    Jugurtha, tametsi regem ficta locutum intellegebat, et ipse longe aliter animo agitabat,

    Sall. J. 11, 1:

    hoc Rhipeus, hoc ipse Dymas omnisque juventus Laeta facit,

    Verg. A. 2, 394.—
    2.
    With conjunctions.
    (α).
    With etiam (class.):

    ipse etiam Fufidius in numero fuit,

    Cic. Brut. 29, 112: scribebat orationes quas alii dicerent: quamquam is etiam ipse scripsit eas, quibus pro se est usus, sed non sine Aelio;

    his enim scriptis etiam ipse interfui,

    id. ib. 56, 206 sq. —
    (β).
    With quoque:

    quippe quia plebs senatus consultum solvit, ipsi quoque solutum vultis,

    Liv. 3, 21, 4:

    consul, quia collegae decretum triumphum audivit, ipse quoque triumphi flagitator Romam rediit,

    id. 8, 12, 9:

    cum subito Sulpicius et Albinovanus objecissent catervas, ipse quoque (Sulla) jaculatus, etc.,

    Flor. 3, 21, 7.—
    (γ).
    With et (et ipse = kai autos, ipse etiam; rare in Cic.; cf.

    Zumpt, Gram. § 698): tamen et ipsi tuae familiae genere et nomine continebuntur,

    Cic. Caecin. 20, 58:

    deseret eos quos una scis esse, cum habeat praesertim et ipse cohortis triginta?

    id. Att. 8, 7, 1; id. de Or. 1, 46, 202:

    Cornelius dictatorem Aemilium dixit, et ipse ab eo magister equitum est dictus,

    Liv. 4, 31, 5:

    credo ego vos, socii, et ipsos cernere,

    id. 21, 21, 3:

    Cornelio minus copiarum datum, quia L. Manlius praetor et ipse cum praesidio in Galliam mittebatur,

    id. 21, 17, 7:

    qui et ipse crus fregerat,

    Suet. Aug. 43:

    Antoninus Commodus nihil paternum habuit, nisi quod contra Germanos feliciter et ipse pugnavit,

    Eutr. 8, 7:

    virtutes et ipsae taedium pariunt,

    Quint. 9, 4, 43. —
    (δ).
    With nec ( = ne ipse quidem):

    primis repulsis Maharbal cum majore robore virorum missus nec ipse eruptionem cohortium sustinuit,

    Liv. 23, 18, 4:

    nihil moveri viderunt, nec ipsi quicquam mutarunt,

    id. 37, 20, 8:

    neque ipsi,

    id. 30, 42, 7: crimina non quidem nec ipsa mediocria;

    sed quid ista sunt prae iis, etc.,

    id. 34, 32, 9.
    II.
    Esp.
    A.
    By way of eminence, ipse is used to indicate the chief person, host, master, teacher, etc.:

    ipsa, the mistress, etc.: ipsus tristis,

    Ter. And. 2, 2, 23:

    ipsum praesto video,

    id. ib. 2, 5, 3:

    ego eo quo me ipsa misit,

    Plaut. Cas. 4, 2, 10:

    suam norat ipsam tam bene, quam puella matrem,

    Cat. 3, 7 (Müll., ipsa); cf.:

    Pythagorei respondere solebant, ipse dixit,

    i. e. Pythagoras, Cic. N. D. 1, 5, 10; cf.:

    nec hoc oratori contingere inter adversarios quod Pythagorae inter discipulos potest ipse dixit,

    Quint. 11, 1, 27:

    cum veniat lectica Mathonis plena ipso,

    the great man, Juv. 1, 33:

    anseris ante ipsum jecur,

    before the host, id. 5, 114.—
    B.
    Of or by one ' s self, of one ' s own accord = suā sponte, ultro:

    videar non ipse promisisse (opp. to fortuito),

    Cic. de Or. 1, 24, 111:

    de manibus delapsa arma ipsa ceciderunt,

    id. Off. 1, 22, 77:

    valvae clausae se ipsae aperuerunt,

    id. Div. 1, 37, 74:

    ipsae lacte domum referent distenta capellae Ubera,

    Verg. E. 4, 21:

    ipsi potum venient juvenci,

    id. ib. 7, 11; cf.:

    aliae ipsae Sponte sua veniunt,

    id. G. 2, 10:

    fruges sponte sua (tellus) primum ipsa creavit,

    Lucr. 2, 11, 58; and autai for automatoi, Theocr. Idyll. 11, 12.—
    C.
    Himself exclusively.
    1.
    By or in one ' s self, alone:

    haec ipse suo tristi cum corde volutat,

    Verg. A. 6, 185:

    his actis, aliud genitor secum ipse volutat,

    id. ib. 12, 843: tempus secum ipsa Exigit, id. ib. 4, 475:

    quam facile exercitu soclos conservaturus sit, qui ipso nomine ac rumore defenderit,

    Cic. de Imp. Pomp. 15, 45:

    multa secum ipse volvens,

    Sall. C. 32, 1:

    aestimando ipse secum,

    Liv. 25, 23, 11.—
    2.
    In one ' s self, for one ' s own sake:

    ipsam aequitatem et jus ipsum amare,

    Cic. Leg. 1, 18, 48.—
    3.
    Of one ' s self, of one ' s own nature, etc.:

    erat ipse immani acerbāque naturā Oppianicus,

    Cic. Clu. 15, 44:

    duo imperatores, ipsi pares, ceterum opibus disparibus,

    Sall. J. 52, 1:

    natura serpentium, ipsa perniciosa, siti accenditur,

    id. ib. 89, 5.—
    D.
    With advv. of time.
    1.
    Nunc ipsum, just now, at this very time:

    nunc ipsum exurit,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 16:

    nunc ipsum non dubitabo rem tantam adicere,

    Cic. Att. 7, 3, 2; 8, 9, 2:

    nunc tamen ipsum sine te esse non possum,

    id. ib. 12, 16. —
    2.
    Tum ipsum, just then, at that very time:

    id, quod aliquando posset accidere, ne tum ipsum accideret, timere,

    Cic. de Or. 1, 27, 124:

    ratio largitionum vitiosa est, temporibus necessaria, et tum ipsum ad facultates accommodanda est,

    id. Off. 2, 17, 60:

    et tum ipsum, cum immolare velis, extorum fieri mutatio potest,

    id. Div. 1, 52, 118; cf. id. Fin. 2, 20, 65 Madv.—
    E.
    With numerals, just, exactly, precisely (opp. fere):

    triginta dies erant ipsi, cum, etc.,

    Cic. Att. 3, 21 init.:

    ipsas undecim esse legiones,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    nam cum dixisset minus 1000 (sc. milia), populus cum risu acclamavit, ipsa esse,

    id. Caecin. 10, 28; cf. id. Brut. 15, 61; 43, 162:

    ipso vigesimo anno,

    id. Verr. 2, 2, 9, § 25. —
    F.
    In reflexive uses,
    1.
    Ipse strengthens the subject when opposed in thought to other agents; the object, when opposed to other objects; cf. Zumpt, Gram. § 696; Kennedy, Gram. § 67, 3; Madv. Gram. § 487, 6. — Hence,
    a.
    With subject.
    (α).
    In gen.:

    non egeo medicina (i. e. ut alii me consolentur), me ipse consolor,

    Cic. Lael. 3, 10:

    Junius necem sibi ipse conscivit,

    id. N. D. 2, 3, 7:

    neque potest exercitum is continere imperator, qui se ipse non continet,

    id. de Imp. Pomp. 13, 38:

    Artaxerxes se ipse reprehendit,

    Nep. Dat. 5:

    ipsa se virtus satis ostendit,

    Sall. J. 85; cf.:

    deponendo tutelam ipse in se unum omnium vires convertit,

    Liv. 24, 4, 9:

    deforme etiam est de se ipsum praedicare,

    Cic. Off. 1, 38, 137.—
    (β).
    With special emphasis, ipse is joined to the subject to indicate its relation to itself as both subject and object, though the antithesis would suggest another case (Cic.):

    cum iste sic erat humilis atque demissus, ut non modo populo Romano, sed etiam sibi ipse condemnatus videretur,

    Cic. Verr. 1, 6, 17:

    si quis ipse sibi inimicus est,

    id. Fin. 5, 10, 28:

    qui ipsi sibi bellum indixissent,

    id. ib. 5, 10, 29:

    quoniam se ipsi omnes natura diligant,

    id. ib. 3, 18, 59:

    nam si ex scriptis cognosci ipsi suis potuissent,

    id. de Or. 2, 2, 8.—
    b.
    With object:

    neque vero ipsam amicitiam tueri (possumus), nisi aeque amicos et nosmet ipsos diligamus,

    Cic. Fin. 1, 20, 67:

    omne animal se ipsum diligit,

    id. ib. 5, 9, 24:

    fac ut diligentissime te ipsum custodias,

    id. Fam. 9, 14, 8:

    Pompeianus miles fratrem suum, dein se ipsum interfecit,

    Tac. H. 3, 51:

    Lentulum, quem mihi ipsi antepono,

    Cic. Fam. 3, 7, 5.—
    2.
    Ipse defines the subject of a reflexive pronoun:

    natura movet infantem, sed tantum ut se ipse diligat (where ipse shows that se refers to infantem),

    Cic. Fin. 2, 10, 33: proinde consulant sibi ipsi;

    jubeant abire se,

    Just. 16, 4, 15:

    neque prius vim adhibendam putaverunt, quam se ipse indicasset,

    Nep. Paus. 4:

    in portis murisque sibimet ipsos tecta coëgerat aedificare,

    Liv. 27, 3, 2 (cf. 1. a. supra).—
    3.
    Ipse stands for the reflexive pronoun,
    a.
    Where the person or thing referred to is to be emphatically distinguished from others (class.):

    cum omnes se expetendos putent, nec id ob aliam rem, sed propter ipsos, necesse est ejus etiam partes propter se expeti, etc.,

    Cic. Fin. 5, 17, 46:

    quis umquam consul senatum ipsius decretis parere prohibuit?

    id. Sest. 14, 32:

    quos, quidquid ipsis expediat, facturos arbitrabimur,

    id. Fin. 2, 35, 117:

    qui negant se recusare, quo minus, ipsis mortuis, terrarum deflagratio consequatur,

    id. ib. 3, 19, 64:

    nec quid ipsius natura sit intellegit,

    id. ib. 5, 9, 24.—
    b.
    In a subordinate clause, to point out either the subject of the principal clause, or the chief agent or speaker;

    esp. where se or sibi is already applied to the subject of the subordinate clause: ne ob eam rem aut suae magnopere virtuti tribueret aut ipsos despiceret,

    Caes. B. G. 1, 13, 5:

    legatos ad consulem mittit, qui tantum modo ipsi liberisque vitam peterent,

    Sall. J. 16, 2; cf.:

    ipsis mortuis,

    Cic. Fin. 3, 19, 64:

    supra nihil, quantum in ipso est, praetermittere quo minus, etc.,

    id. Leg. 1, 21, 56:

    ipsius,

    id. ib. 2, 22, 55:

    nihil umquam audivi... nihil de re publica gravius, nihil de ipso modestius, i. e. de ipso dicente,

    id. Balb. 1, 2: id quod ipsum adjuvat (i. e. dicentem;

    opp. id quod adversario prodest),

    id. Inv. 1, 21, 30.—
    c.
    In gen., for an emphatic se or sibi (mostly post-Aug.; v. Madv. ad Cic. Fin. 3, 12, 40):

    nam ipsis certum esse, etc.,

    Liv. 35, 46, 13:

    pravitas consulum discordiaque inter ipsos,

    id. 4, 26, 6:

    inexperta remedia haud injuria ipsis esse suspecta,

    Curt. 3, 5, 15:

    Graecis nuntiare jubet, ipsum quidem gratias agere, etc.,

    id. 3, 8, 7:

    dixit, ab illo deo ipsos genus ducere,

    id. 4, 2, 3:

    a quibus nec acceperunt injuriam nec accepisse ipsos existimant, Sen. de Ira, 2, 5, 1: intemperantiam in morbo suam experti parere ipsis vetant,

    id. ib. 3, 13, 5:

    sciunt ipsos omnia habere communia,

    id. Ep. 6, 3; 22, 10 et saep.; cf.:

    verum est etiam iis, qui aliquando futuri sint, esse propter ipsos consulendum,

    Cic. Fin. 3, 19, 64.—
    4.
    Ipse stands in free constr. with abl. absol. as with finite verb (cf. also quisque;

    only freq. in Liv. and post-Aug. writers): cum dies venit, causa ipse pro se dicta, quindecim milibus aeris damnatur,

    Liv. 4, 44, 10 Weissenb. ad loc.:

    Romani imperatores, junctis et ipsi exercitibus... ad sedem hostium pervenere,

    id. 29, 2, 2:

    C. Popilius, dimissis et ipse Atticis navibus... pergit,

    id. 45, 10, 2; cf.:

    Catilina et Autronius parabant consules interficere, ipsi fascibus conreptis Pisonem cum exercitu mittere,

    Sall. C. 18, 5:

    amisso et ipse Pacoro,

    Tac. G. 37; cf. also the emphatic use of ipse (like quisque) with abl. of gerund (freq. in Liv.):

    adsentando indignandoque et ipse,

    Liv. 40, 23, 1:

    cogendo ipse,

    id. 39, 49, 3:

    agendo ipse,

    id. 41, 24, 2:

    aestimando ipse secum,

    id. 25, 23, 11 et saep.
    Ipse is very rarely strengthened by the suffix -met:

    ipsemet abiit,

    Plaut.
    Am. prol. 102:

    ipsimet nobis,

    Cic. Verr. 2, 3, 1, § 3:

    ipsemet profugiam,

    Sen. Ep. 117, 21; also Front. Aq. 74 ex conj.— Sup.: Com. Ergo ipsusne es? Charm. Ipsissumus, his own very self, Plaut. Trin. 4, 2, 146; cf. Gr. autotatos, Aristoph. Plut. 83; so,

    ipsimus and ipsima, for dominus and domina (cf II. A. supra),

    Petr. 75, 11; and:

    ipsimi nostri,

    id. 63, 3 Büch. ex conj.

    Lewis & Short latin dictionary > ipsus

См. также в других словарях:

  • ipso facto — ● ipso facto locution adverbiale (latin ipso facto, par le fait même) Par une conséquence obligée. ● ipso facto (difficultés) locution adverbiale (latin ipso facto, par le fait même) Orthographe Mots lati …   Encyclopédie Universelle

  • ipso facto — ip·so fac·to / ip sō fak tō/ adv [New Latin, literally, by the fact itself]: by that very fact or act: as an inevitable result drove the getaway car and was ipso facto an accessory Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 …   Law dictionary

  • Ipso facto — is a Latin phrase, directly translated as by the deed itself , which means that a certain effect is a direct consequence of the action in question, instead of being brought about by a subsequent action such as the verdict of a tribunal. It is a… …   Wikipedia

  • IPSO — steht für: das Betriebssystem Nokia IPSO ein Firmenkonsortium zum Internet Protocol for Smart Objects, siehe IPSO Alliance die International and European Public Services Organisation, eine deutsche Gewerkschaft Ipso steht für: die chemische… …   Deutsch Wikipedia

  • ipso facto clause — n: a clause in an agreement stipulating the consequences (as termination of a lease or acceleration of a payment) of the insolvency of one of the parties – called also bankruptcy clause, ipso facto bankruptcy clause; ◇ An ipso facto clause is… …   Law dictionary

  • Ipso facto — es una expresión latina que puede traducirse como en el acto o por el acto . Cuando se utiliza en el ámbito jurídico, se considera opuesta a la expresión ipso iure que se puede traducir como por el Derecho o de pleno Derecho . La traducción… …   Wikipedia Español

  • Ipso iure — o Ipso jure es una expresión latina que puede traducirse como por virtud del Derecho o de pleno Derecho . Se considera opuesta a la expresión ipso facto que se puede traducir como por virtud del hecho . En el ámbito jurídico, la expresión ipso… …   Wikipedia Español

  • ipso facto — Loc. lat. (pron. [ípso fákto]) que significa literalmente ‘por el hecho mismo’ y se usa con el sentido de ‘inmediatamente o en el acto’: «A mi cara anterior se le borró ipso facto el pujante optimismo» (Bryce Vida [Perú 1981]). Deben evitarse las …   Diccionario panhispánico de dudas

  • Ipso jure — is a Latin phrase, directly translated as by operation of law . It is used as an adverb.The phrase is used to describe legal consequences that occur by the act of the law itself. For example, if property is held in a tenancy by the entirety by a… …   Wikipedia

  • Ipso facto — (лат.) в силу самого факта; тем самым; явочным порядком. Термин используется в юриспруденции, математике и религии. См. также В Викисловаре есть статья «Ipso facto» Де факто …   Википедия

  • ipso facto provision — USA ipso facto clause, Also known as an ipso facto provision or bankruptcy clause. A provision in an agreement which permits its termination due to the bankruptcy, insolvency or financial condition of a party. The Bankruptcy Code prohibits… …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»